artık kimse umursamaz oldu beni. onların suçumu ? yoksa inslar değişirken ben hızlı veya yavaş mı değiştim ?
sorular beni biyere götürebilir mi ? götürdüğü yerde beni umursarlar mı ? sorular artmaya başlıyor biliyorum. basit bi soruyla başlayıp içindeki umudu kıpraştıran soru.. onların suçu mu ? hayır benim. şu an okadar rahatım ki. beni umursayan olmadığından, yazdıklarımıda okuyan olmayaca. yani rahat rahat saçmalayabilirim. kim karışır ki ? kimse. mutsuzum her şeyden bu aralar. belkide mutsuzluğumun saçtığı negatifllik kalplerden dışlanıp umursanmayan kişi konumuna düşmemi sağlıyor. kim bilir ? hayatımda bazı değişikliklere yer vermeliyim bence. zaten bence olur sadece. başkalarının verdiği kararlarla hayatımda değişiklikler yapılırsa kukladan farkım kalmaz.
beni böyle gereksiz yazılar yazma nedenim ne ? cevabını bilen yok galiba. ben bile bilmiyorum sen nerden bileceksin ki.. hayat ben olgulaştıkça zorlaşıyor. ya da insanlar olgunlaştıkça içlerinde bana karşı hayatı zorlaştırma hissiyle uyanıyor. tamamdır. BENCE bu gün saçmalama sınırımı doldurdum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder